Ben sana sevmenin ne demek olduğunu öğrettim
Sende bana, seni sevmenin ne kadar yanlış olduğunu
şimdi sırada gitmek var…
yüreğimde kalan emanet sevgini vererek
çıkacağım hayatından
ve nasıl girdiysem yalan gözlerine
öylece akıp gideceğim
bir kaç damla gözyaşıyla birlikte
yanaklarından süzülüp dudaklarında son bulacağım
hani her şeyin başladığı yerde?
şimdi sırada susmak var…
şiir bitince başlayacak sessizliğim
duymayacaksın bir daha seni seviyorum sözünü benden
bir başkasının söylediği en güzel söz bile
titretemez yüreğini bundan sonra
ve hiçbirşeyin değerini kavrayamaz benliğin
ben sustukça…
suskunluğum saklıdır
ihanetinin suçlusu olan ‘dilinde’
hani bana herşeyim dediğin
yani yalanlarınla yaraladığın yerde……
şimdi sırada gülmek var…
gözyaşıyla geçen yıllara inat gülmek!
yağmurlarla yarışmaktan vazgeçmek…
ama ben sende unuttum gülüşümü
girişinde parkı olan şehirlerde kaldı tüm sevinçlerim
çokça aşk.. özlem.. isyanlar ve gözyaşı
işte sana gençliğim!
oysaki herşey güzeldi bir zaman
adam gibi ağlamak bile koymuyordu
bugünkü sahte gülüşler kadar….
şimdi sırada isyan var…
‘sonsuza dek’ diyen dillere
aşkın gücüyle asılan yollara
kolarımda beklerken ellerde gördüğüm sahte yüreklere
ve bana hatırla diye bıraktığın gecelere
isyan nerde başlar bilirmisin sen?
sevgiyle çarpan kalbin ihanetle durduğu yerde…
şimdi sırada mazıyı gömmek var…
sonu hüsranla biten seneleri
hepsi seninle yaşanmıştı
mevsimlerin bir tadı vardı eskiden
seni bana sevdiren yüzündeki imkansızlıktı
mutluluk mu? uzun zamandır uğramadı
çünkü o uzaktaki bir şehrin tozlu kaldırımlarında kaldı….
şimdi sırada özlemek var huzurla geçen yılları
yalansız..dolansız.. tüm saflığınla
kollarımda uyandığın sabahları
terminallerde yaşanan burukluğu ve
geceleri uyurken yanımda duran sıcaklığı özlemek
o sıcaklık şimdi
resimlerin hatırlattığı anılarda saklı….
şimdi sırada unutmak var…
yaşanan ya da yaşanamayan güzel günleri
büyüsü bozuldu bu sevdanın
en iyisi kurutmak hayalleri ve bir daha kurmamak
düşünmemek geçmişi..
ve sürdürmemek yalan yüreğinde yarattığım
hiç bir geleneği!
bir güzelliktin uzun zaman önce yüreğimde yer eden
şimdilerde ise çirkin ruhunla birlikte
kaybolup giden…..
şimdi sırada teşekkür var…
‘sevgili’ olmayı başardığın zamanlarda
yaşattığın mutluluklar için.
pınarlarımı kurutup başkasına ağlamamı engellediğin için.
benliğinde yer eden anıları benimle yaşamayı
tercih ettiğin için.
ve en önemlisi bir dilim ekmeği ikiye böldüğün için….
aslında sana o kadar çok teşekkür borçluyum ki….
mesala derslere sarhoş girişim!
hiç bir şiirimi istediğim gibi bitiremeyeşim!
acıları yüreğime kazıyıp mutluluğumu gölgeleyişin!
çok sevdiğim şarkıları unutuşum
hepsi senin eserin teşekkürler sevgilim…..
kalabalıklar ortasında yalnızlığı tattırdın
bakamaz olduğum uğruna kırdığım dostların yüzüne
açamıyorum odamın pencersini
güneşe olan utancımdan!
o çok sevdiğim rüzgar benden uzakta esiyor şimdi
sonbahar da kustu…
yapraklar öyle güzel sararmıyor
oysa tek sırdaşımdı seni bana sevdiren kasım yağmuru
gençliğimi çöpe atım sayende
ve yıktın beni ayakta tutan son umudu
teşekkürler sevgilim son kez teşekkürler
şimdi herkes biliyor gözlerinin kahverengi adınında
kahpenin biri olduğunu…
İclal AYDIN