Sonra yavaş yavaş siz de
Kırlara gömüldünüz
Yaşayan bir aleme doğru
Acildi hafifçe şemsiyeniz.
Nasıl da kaynaşıyordu meydan
Değişmemişti kırların hali
Otlar fidanlar gibiydiniz
Uzakta şimdi.
Sıcakla beraber upuzun
Dereyle akıyordunuz
Yahut sallanıyordu rüzgarda
Başaklar gibi kollarınız.
Devam edin devam edin
Gittikçe otlar karıncalar gibi
İşte serçeler buğday sapları
Günün civcivli vakti.
Güneşle karışıvermiş
Kırın içinde ne varsa
Öyle gürültüsüz ferah
Sıcak sıcağına dünya.
Bir de şöyle düşünün
Otlar fidanlar uzanış
Arasında insanlar
Kaynayıp gitmiş.
Şair: Edip Cansever