Birisi dedi ki:Hoca Senai öldü.Böyle bir erin ölmesi,öyle kolay,öyle mühimsenmeyecek iş değil
Saman çöpü değildi ki uçtu diyelim.Su değil ki soğuktan donsun.
Tarak değil ki bir saç teli kırsın onu.Buğday tanesi değil ki toprak sıkıştırsın,gizlesin onu.
O şu topraktan yaratılan yurtta bir altın definesiydi ki iki cihanı da bir arpaya sayardı.
Topraktan yaratılan bedeni fırlattı,toprağa attı,akıldan ibaret ruhuysa aldı,göklere götürdü.
Yanıltacak söz mü söylüyoruz yoksa? Halkın bilmediği o ikinci canı sevgiliye bağışladı.
Saf şarap tortulanmıştı,safı küpün üstüne çıktı,tortudan arındı.
Azizim,bir Kürt,Maragalı,Reyli,Rum ülkesinden üç kişiyle buluşmuş yolculuğa çıkmıştı.Yolculuğu bitirdiler mi her biri kendi yurduna,kendi ülkesine gitti; atlas kumaşla kara çalı hiç aynı olur mu?
Sus,çünkü padişah,senin adını nokta kazır gibi söz söyleme defterinden kazımıştır.
Mevlana Celaleddin Rumi