Üstadım, ağabeyim, yol ışığım Abdurrahim Karakoç’un aziz hatırasına…
Aktın yıldız gibi dünya üstünden
Yürekler dağlandı, yandı üstadım.
İçtim ömür boyu şiir testi’nden
Ruhum mutluluğa kandı üstadım.
Kandım diyorsam da inanma bana
Doymadım can suyum, doymadım sana
Doyulur mu senin gibi insana
İsmin kalp tahtıma kondu üstadım.
Sen benim içimde titreyen telim
Sen benim kalp gözüm, ayağım, elim
“Sen öldün” demeye varmıyor dilim
Gönlüm “şaka yaptın” sandı üstadım.
Çiçeksin içimde her renk, her biçim
Bu saygı, bu sevgi acaba niçin?!
Bunaldığım yerde sığınmak için
Varlığın limandı, handı üstadım.
Sen gönlü aklına uymayan bilge
Sen az düşünceden doymayan bilge
Kendini kendinden saymayan bilge
Akıllar tıkandı, dondu üstadım.
Ey Anadolu’nun yiğit efesi!
Ey çilekeşlerin hayat nefesi!
Garibin, mazlumun kısıldı sesi
Umut ışıkları söndü üstadım.
İstenilen yerde durdun, bunu bil!
Gönüllere tahtlar kurdun, bunu bil!
Bu çağa mührünü vurdun, bunu bil!
Milyonlar hep seni andı üstadım.
Sevenler sel gibi aktı arkandan
Tekbirler göklere çıktı arkandan
Adeta şimşekler çaktı arkandan
Caddeler mahşere döndü üstadım.
İman abidesi alperen yiğit
Dostluk bahçesinde gül deren yiğit
Çatlak dudaklara su veren yiğit
Karakoç yağmuru dindi üstadım.
Yaşıyorsa şayet çöktü Mihriban
Hicranını kalbe döktü Mihriban
Kadere boynunu büktü Mihriban
Kurudu bahçesi, bendi üstadım.
Millet has yolunda yürüyecektir
Koyduğun potada eriyecektir
Ülkün dört bir yanı bürüyecektir
Bu yük omuzlara bindi üstadım.
Rahmet yağsın böyle güzel insana
Bu vatan, bu millet minnettar sana
Rahat uyu, dönüp bakma arkana
Aşkın ruhumuza sindi üstadım.
09.06.2012
Cemal Gören