Rakıname’ye Reddiye-1
Bir Rakıname’n çıktı ilçemizin sesinde
Pis pis rakı kokuyor harflerin nefesinde.
Her ne hikmetse sesin Kalecik’te duyulmuş
Desteksiz herzelerin başköşede yer bulmuş.
Belli ki bazıları alkol ile karılmış
Ondandır, şıracılar bozacıya sarılmış.
Meğer ne de şirinmiş, güzelmiş(!) iğrenç rakı!
Bir hayat iksiriymiş, iksirden yokmuş farkı(!)
Nefse esir düşmenin yansıyan tecellisi
Katıksız bir aldanma, bir züğürt tesellisi.
Buluyorsan rakıda miskten âlâ kokuyu
Kaybetmişsin damağı, felç etmişsin dokuyu.
Asil ana sütüyle bir tutuyorsan onu
Hüsrandır ey arkadaş bu ahmaklığın sonu!
Melek gibi insanı zırdeli yapan odur
Çakmak gibi gözleri perdeli yapan odur.
Ne izan kalır onda ne de mizandan eser
Aklı kelepçelenir, bindiği dalı keser.
Manevî lezzet için çok büyükse değeri
Hiç çekinme, kediye emanet ver ciğeri(!)
“Haddi bilmek” bir düşün; kaç kişinin haddine?
Gel ey gafil arkadaş zehir sunma ceddine!
Çekince kafaları çok nadir kişi azmaz
Onlar da istisnadır, kaideyi hiç bozmaz.
Kaç babayiğit söyler, zokayı yediğini?
Gördün mü sen, sarhoşun, sarhoşum dediğini?
Yâr mıdır, zarar mıdır güzel anlatır onlar
Zırlayan, hırlayan ve tırmalayan insanlar.
Alkol var, eroin var kötülük temelinde
Çırpınıyor bir nesil bu murdarlar elinde.
Hâl böyleyken, rakıya sen teşvik ediyorsun
Kaşarlanmış bir zehre, “bu ilaçtır” diyorsun.
“Sarhoşluk veren her şey küllî haram” demiş ya
Seni muaf mı tutmuş o Habib-i Kibriya?!
Hem Aslan hem de Sütçü insan neyi hatırlar?
Rakıya tutsak olmuş bu garabet satırlar.
İçip olacağına el âleme maskara
Gel, gerçek mutluluğu yüce Din’inde ara.
Ruha reçete sunan o ruhu Yaratan’dır
Ruhların reçetesi ulvî kitap Kur’an’dır.
Kullan o reçeteyi ruhun ersin kemâle
Gerçek mutluluğu gör; teşekkür et Cemal’e…
Cemal Gören
18.09.2003