Her şeyin bir başı vardı,
Bu Âlem’e geliş gibi.
Her şeyin bir sonu vardı,
Çaresizce dönüş gibi.
Sultan olsan nicelere,
Otağ kursan yücelere,
Döneceksin kara yere,
Usul usul iniş gibi.
Önce nabız sayacaklar,
Sonra seni soyacaklar,
Dar bir yere koyacaklar,
Belki ora geniş gibi.
Saracaklar ak kefene,
Yuyacaklar döne döne,
Tutacaklar gene gene,
Ağaç ata biniş gibi.
Ne ileri, ne geridir,
Ölüm gelecek bellidir,
Son hali hüküm yeridir,
Hakk, rahmeti anış gibi.
Böyledir Âdem’den beri,
Topraktır insanın yeri,
İnletirler göğü yeri,
Musallaya konuş gibi.
Rabia Barış