Ey çağlar kapatıp, çağ açan sultan,
Yaşından büyüktü o günkü fetih,
Ezanlar yükseldi Ayasofya’dan,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Gemiler yürüttün dağdan, karadan,
Geçirdin neferi anadan, yardan,
Döktüğün topları savurdun surdan,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Hadis-i şerifle kararı verdin,
İstanbul’u vatan etmekti derdin,
Allah’ın izniyle zafere erdin,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Öyle bir karar ki hisse alına,
Söylemedin sakalının kılına,
Dedin, Akşemsettin, Eyüp buluna,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Melekler duada, tarihi zaman,
Gayrı Müslim dedi, aman el aman,
Böyle bir komutan görmedi cihan,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Yiğitçe vuruşup girerken şehre,
İslam bol dediler geldiğin yere,
Feth-i mübin yazdık büyük esere,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Köklü bir kararla yıktın Bizans’ı,
Karşında düşmanın kalmadı şansı,
Aldı İstanbul’u askerin hası,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Açıldı kapılar urum eline,
Üç kıta fethinin girdin yoluna,
Peygamber sevgisi sardın gülüne,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Bizans yenik düştü haçlı bozuldu,
İstanbul’a Türk, Osmanlı yazıldı,
O gün ay gümüştü, güneş kızıldı,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Yıldızlar raks etti mavi göklerde,
Donanma yürüttün üç denizlerde,
Yağmur muradına erdi yerlerde,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Beş yüz elli yılın verdiği hızla,
Koruduk şanını aşkla, niyazla,
Sardık Şehriyar’ı sevgiyle, hazla,
Sen ki İstanbul’dun, İstanbul Fatih.
Rabia Barış