Sessiz çırpınışı mahzun duruyor,
Geçmişine hesap soruyor porsuk.
Garipliği yüreğimi buruyor,
Durgun suda yosun tarıyor Porsuk.
Balığı yok olmuş, suyu çekilmiş,
Nilüferler solmuş, boynu bükülmüş,
Nerde pislik varsa ona dökülmüş,
Atıklar bağrını yarıyor Porsuk.
Bir ala, bir mora boyar rengini,
Yıllar var ki bulamıyor kendini,
Sahip çıkmaz Eskişehir zengini,
Pisliği yar diye sarıyor Porsuk.
Sen idin bu şehrin onur payesi,
Gördüm ki duruşun yürek yâresi,
Yok mu beyler bu yaranın çaresi,?
Eski günlerini arıyor Porsuk.
Üç beş koldan Adalar’a gelirdin,
Yedilerde varlığını bilirdin,
Mahzun gönüllerde huzur bulurdun,
Kıyında kargalar duruyor Porsuk.
Sakarya’da Ilıca’da, Han’dayız.
Nafile sözlerle hep yanındayız,
Şöhret sarhoşluğu sevdasındayız,
Sabret arıtmalar varıyor Porsuk.
Şanına yakışır ırmak isteriz,
Tarihe damganı vurmak isteriz,
Sahil boylarında durmak isteriz,
Gönlüm hayalini kuruyor Porsuk.
Sen coşarken kanat çırpardı suna,
Maziden nağmeler söylerdi bana,
Nasıl anlatayım sevdamı sana,
Kalemim ruhumu yoruyor Porsuk.
Nerde çağıl çağıl suların nerde,
Derman diyorlardı seni her derde,
Sardı dört yanını yosundan perde,
Sular dibe dibe vuruyor Porsuk.
Rabia Barış