Kayseri namedir, sazın telinde,
Erkilet’e türkü yakar güzeller.
Erciyes sevdadır, gönül dilinde,
Efsaneye engin bakar güzeller.
Gesi, bağlarında sallanır salkım,
Dünyaya örnektir çalışkan halkım,
Hitit, Frik, Roma, Kültepe mülküm,
Kalede, seyrana çıkar güzeller.
Gilaboru, gün vurdukça allanır
Aroması şekerlenir ballanır,
Salkım bulut dar boğazda sallanır,
Has bahçede soğan söker güzeller,
Dağcıların zirvededir urganı,
Gelin çeyizidir ipek yorganı,
Hamur tahtasının süslü gürgen’i
Üzerinde mantı büker güzeller.
Sazlığında, mor sülünler uçuşur,
Yaylasında şahinleri kaçışır,
Ozanları, doruğunda atışır,
Gülâben’e, bade döker güzeller.
Beyaz karlar sürme gibi çekilir,
Gün vurdukça ılgıt ılgıt dökülür,
Eteğinde patikalar bükülür,
Erciyes’te, kayak çeker güzeller.
Şirvan’dan, yol iner Pınar başına,
Armağan koyarlar dilek taşına,
Selam fısıldayıp haber kuşuna,
Ayağına nişan diker güzeller.
Kızıl güneş Erciyes’ten süzülür,
Dağcıları düzüm düzüm düzülür,
Melikgazi, türbesinde gezilir,
Yollarına özlem eker güzeller…
Rabia Barış