Savaşlarda duyarım cehennemin ayak seslerini,
Dualarda bulurum cennetin hoş nefesini.
Takatim yetmez öteleri tahayyül etmeye,
İnsan kendisi karar verir oraya gitmeye yada gitmemeye.
Sabır ile kaimdir cennetin meyveleri,
Ancak oraya davetlidir peygamber ümmetleri.
Neler gelmiş, neler geçmiştir bu alemden;
Ebu Cehiller, Ebu Lehepler, Firavunlar, zalimler...
Ey insanlar! önce kendinize batırın iğnenizi,
Bir yoklayın kalbinizi.
Ölçün acıları milim milim, metre metre,
Açın gönül gözünüzü bakın, bakın acı çekenlere.
Çeçenya dağlarında Şeyh Şamil’in şahinlerini görün,
Karabağ’da kan ağlayanları,
Afganistan’da acı çeken garibanları görün.
Kerkük’te, Musul’da bomba atıklarını,
Kolsuz, bacaksız, gözsüz, kulaksız,
Allah’a açılmış parmaksız elleri görün,
Suçsuz, günahsız merhamet dilenenleri.
Ey insanlık, ey dünyalık güç sahipleri!
Oku hedefe atmadan düşünün, iyi düşünün,
Atılan ok, er geç sahibine dönecektir,
Zalim, zulmünü yaşayacaktır eninde sonunda.
Ne demiş büyükler;
“Zalimin zulmü varsa, garibin Allah’ı var”
Bir düşünün, mal kimin, mülk kimindir?
Kimindir bu dünya, sahi kimin tekelindedir?
Var mıdır dünyada baki kalan?
Ne krallar, ne sultanlar gelmiş geçmiştir bu alemden.
Hiç kimse götürememiştir varlığını gittiği yere.
Bırakın silahı, bırakın kavgayı,
Kıymayın çocuklara, bırakın uçursunlar uçurtmalarını.
Biz onlardan ödünç aldık bu dünyayı.
Kan istemiyoruz, savaş istemiyoruz,
Herkes kendi toprağında otursun,
Hak tanınsın Filistinliye,
Bir nefes alsınlar hür ve özgürce.
Sussun silahlar, çekilsin tanklar,
Ölmesin yavrular, ağlamasın analar.
Binlerce şehit vermeyelim Türkiye’de.
Kürdistan yakışır mı Türk topraklarına?
Türkiye’m bir bütündür doğusu, batısıyla.
İşte Karadeniz, Lazıyla,Gürcüsüyle,
İşte doğu, güneydoğu; Arabıyla, Azerisiyle,
İşte batı, Çerkez’iyle, Türkmeniyle, Yörüğüyle.
Kim kimden farklı ki?
Bu topraklarda binlerce yıl kardeşçe yaşamışız,
Yine de yaşayacağız, inadına yaşayacağız kardeşçe,
El ele, gönül gönüle.
Harp olmasın dünyada.
Yakılmasın camiler, okullar,
Bombalanmasın Bağdatlar, Kabiller...
Ey insanlık! dünya geniş, çok geniş.
Bir düşünün, bir daha düşünün;
Hepimiz misafiriz bu alemde,
Misafirlikse gelip geçici...
Kalıcı olan bu kubbede bir hoş sada bırakmak.
Ve barışla yaşamak...
Rabia Barış