Sessiz çırpınışın, mahzun dururken,
Geçmişin gelecek soruyor porsuk.
Ay ışığı garipliğin sararken,
Durgun suyun yosun tarıyor Porsuk.
Balığın yok olmuş suyun çekilmiş,
Nilüferler solmuş boynun bükülmüş,
Nerde pislik varsa sana dökülmüş,
Atıklar bağrını yarıyor Porsuk.
Sendin bu Şehir’in onur payesi,
Gördüm ki duruşun yürek yarası,
Yok, mu beyler bu yaranın çaresi,
Eski günlerini arıyor Porsuk.
Üç beş koldan, adalara gelirdin,
Yedilerde varlığını bilirdin,
Mahzun gönüllerde huzur bulurdun,
Kıyında kargalar duruyor Porsuk.
Yirminci asırda hala yoldayız,
Nafile sözlerle hep yanındayız,
Şöhret sarhoşluğu sevdasındayız,
Sabret arıtmalar varıyor Porsuk.
Şanına yakışır ırmak isteriz,
Tarihe damganı vurmak isteriz,
Sahil boylarında durmak isteriz,
Gönlüm hayalini kuruyor Porsuk.
Çırpınırken köpük köpük coşardın,
Rüzgâr gider sen ardından koşardın,
Zaman zaman çağlayarak taşardın,
Kalemim ruhumu yoruyor Porsuk.
Nerde harıl harıl suların nerde,
Derman diyorlardı seni çok derde,
Sardı dört yanını yosundan perde,
Sular dibe dibe vuruyor porsuk.
Rabia BARIŞ
Porsuk çayı şimdi daha güzel, bu şiir doksanlı yılların şiiri.