Güçsüzler yurdunda “annen” dediler,
Utandım da gelemedim yanına.
Kardeşlerim tutmadı mı elinden?
Kıydılar mı doymadığın anına?
Yolum keser yad ellerin uzağı,
Gurbet ayağıma kurar tuzağı,
Kar üstünde kaydıramam kızağı,
Kan lazımmış katamadım kanına.
Sen ki hepimize pervane oldun,
Neler aramıştın şimdi ne buldun,
Neşeyi unuttun, acıyla doldun,
Her birimiz kast eyledik canına.
Hatice ninenin çocuğu yokmuş,
Fadime ninede on tane çokmuş,
Buranın hasreti hançermiş, okmuş,
Hiç birisi uğramadı yanına.
Torunların akşam seni sordular,
Boşalan odana yatak kurdular,
Gelininle şöyle bir an durdular,
Pişmanlığı eklediler sonuna.
Uzaktasın ocağından, yurdundan,
Ayrı düştün koyunundan, kurdundan,
Sesin gelmez karlı dağın ardından,
Bu hal böyle yakışmadı şanına.
Alacağım bugün seni buradan,
Gurbet eller kalksın artık aradan,
Al bohçanı toplayıver oradan,
Bundan böyle toz kondurmam namına.
Rabia Barış