Zaman önemli bir mefhum… Değerlendirmek, dolu dolu kullanmak gerek. Onu geriye döndürmenin imkânı yok. Bir akarsuya benzer zaman, akar, durmaksızın akar. Bu akışın farkına varanlar onu iyi kullanan ve bereketlendirenlerdir.
Akıllı insan zamanın kıymetini bilir, yapması gereken işi layıkıyla yapar. Bu işini yaparken kendi ilgi alanları doğrultusunda, örneğin yorulduğu yerde kitap okuyarak, ibadet yaparak, bir tür sanat koluyla uğraşarak zamanı, kendini yıpratmadan iyi bir şekilde kullanabilir. Zaman yaşadığı sürece herkese eşit verilmiştir. Değerlendirilmesi kişinin kendisine bırakılmıştır.
Zamanın değeri, insanın ne kadar yaşadığı değil de nasıl yaşadığının aynasıdır. Zamanı gerektiği gibi kullanan insan kısa bir hayat bile yaşasa yaşamına çok şey kazandırmış olur. Uzun yaşayıp arkasında boş bir geçmiş bırakan kimse de sonunda dünyayı terk eder ancak birisi arkasından yaptıklarıyla güzel anılır bir diğeri yaşarken kendisi zamanı unuttuğu gibi, öldüğünde kısa zamanda unutulur.
Zaman insandan bedel ister. Kötü işlerde geçirilen zamana yazık olur. Zamanın kıymeti Allah’ın emirlerinde güzeldir, emrin dışına çıkanların vay haline. Her zaman iyinin iyisi, kötünün kötüsü var derler işte o durumda boşa geçen zaman dolu geçmesinden daha iyidir.
Bazıları yaptığı işin ve kullandığı zamanın hakkını verirken, bazıları o kimsenin enayi olduğunu düşünebiliyor. Bu durumda ahlak kavramı devreye giriyor. Allah’tan korkan, kişisel değerlere sahip, haktan hukuktan sakınan insan değil çalışana enayi demek onu takdir eder.
Zaman insana ödünç verilmiş bir süreçtir. Günü geldiğinde verildiği gibi geri alınacaktır. Zamanı kullanırken çok dikkatli olmak önemlidir. Zaman bize burada lazım, öbür tarafta zamanla işimiz olmayacaktır. Bu dünyadan iyi geçmişsek iyi muamele göreceğiz, kötü geçmişsek kötü muamele. Hasat burada toplanacaktır. Zaman en çok bu yüzden çok kıymetlidir…
Rabia BARIŞ