Melunlar ne istermiş yaşı küçük kızlardan
Çoluk çocuk kandırıp zehir saçar aleme
Başlar göğe mi ermiş velet incik kazlardan
Ana baba yandırıp zehir katar kaleme.
Hiç hoşuma gitmiyor ortalık it kaynarken
Nefsin dert buyurduysa sen ki ana sızısı
Ar yüzsüze yetmiyor ortalık at oynarken
Seni kim doğurduysa o da ana kuzusu.
İki çocuğun varmış utancın başın sersin
İncik boncuk çatarak rızkını bozan saydın
Hanen melanet sarmış toprağa yaşın ersin
Heyben günah atarak Allah'ı kazan/saydın.
Din iman hak getire nerde iffetli afif
Hastalandım duy hekim kardım zile elemi
Sorsam kim ki yitire? Bulmaz saffetli hafif
Bas cezayı ver hakim kırdım bile kalemi!
Gülsen Tunçkal