Sen vurdukça elini kalkar ayağa cinim
Kim kesecek dilini savruk dayağa kinim
Merhamet yok insaf yok gelinmiş ama adım
Evciliğe karnım tok ergine yama tadım!
Gideceğim yer okul engel kondu hederim
Ben istemem o sokul ana dondu kaderim
Yetmişlik dede ile ne işim vardı benim
Düştüm dermansız dile yaşlısı sardı tenim!
Ancak lebler kuruyup bedenden can çıkarsa
Hangi namus koruyup kurşundan kan akarsa
Varla yok arasında hala koşturup durma
Ahkamın karasında ana coşturup sorma!
Tanımam böyle ata çocuk gelin bildiniz
Onmaz yeriniz bata beni elin! Sildiniz
Allah yardım eylesin sübyan sebi olana
İmanıyla söylesin olmaz gibi! Bulana.
Gülsen Tunçkal