Seni andım bu gece toz dumana katarak
Siliğinden dem hece sen yamana batarak
Kenar kıyı dinlerken bakıp kaldım öksene
Toprak zakkum inlerken neye haldım söksene
Burnumdan getirirken Lerzan yılgın yanarım
Ben beni bitirirken mecal solgun anarım.
Uzar gecem gündüzüm bilsem de gelmeyecek
Sanki dünden öksüzüm silsem de silmeyecek
Sığ sularda denizim yosun bağlamış dibi
Tutar yaşı genizim gözden ağlamış gibi
Bir yangının külüne es olup geçiverdin
Yar olmadın gülüne dert dolup biçiverdin.
Konuştum ne anladın kızıl dudağı büküp
Zalim soylu yanladın olan sadağı söküp
Ne vardı üzerime bu denli sık gelecek
Güvende sözerime turp sıktın yok ilecek
Çınlar mı ki kulağın beni anıp durur mu
Geç gelse de ulağın canım bilip korur mu?
Üç telli sazın ile böyle dinletip durdun
Destan yazmışken dile canı inletip yordun
Yazık günah dedikçe çıkmaz yolu kolladın
Zaman ömür yedikçe kasten solu salladın
Nereye geliyorsun sen bildiğim hederim
Sorgusuz iliyorsun sen dildiğim kederim!
Gülsen Tunçkal