Eylerken dağım ferman gönle kurulmuş sisim
Yolak sır bulmaz erman yardan yorulmuş sesim
Yankılanır heceler sinem sabır yaşında
Taş yuvarlar niceler ruhum kabir taşında
Ah benim küçük dağım o gitti gelmeyecek
Bilmez kendinde ağım can yitti bilmeyecek.
Yönüm ona baktıkça oturmaz yar parçası
Cana şimşek çaktıkça yatırmaz yar sırçası
Billur-undan ben miydin tuzu buzla dağıttın
Akan gurur ten miydin aşkta sazla ağıttın
Ah benim küçük dağım o gitti gelmeyecek
Bilmez kendinde ağım can yitti bilmeyecek.
Kör kuyuyu gözleyen şiir doldum bilmeze
Gönlü gönle gizleyen nazen oldum ilmeze
Selam gitse de yare dağ sanarmış kendini
Hissiyata yok çare cenk anarmış bendini
Ah benim küçük dağım o gitti gelmeyecek
Bilmez kendinde ağım can yitti bilmeyecek.
Hüzzam peşrev ahında bestelenmez notası
Sevdam yiter vahın da destelenmez kotası
Candan öteme sinen vefasıza yenildim
Yağmuru erken dinen sefa-sıza denildim
Ah benim küçük dağım o gitti gelmeyecek
Bilmez kendinde ağım can yitti bilmeyecek.
Gülsen Tunçkal