Bal akarken dilinden banar dururum gibi
Rüzgarın sert yelinden sanar korurum gibi
Yoz dikenin belinden kanar vururum gibi
Diyorsun anlat beni kestirmeden sen özüm.
Ceylandan eksik neren bakışlarında haki
Gülüşte binbir keren akışlarında saki
Hevali yare eren yakışlarında baki
Diyorsun anlat beni kestirmeden sen gözüm.
Can çehremin melali bazen kalıba sığmaz
Gönle düşen hilali devresi yari boğmaz
Çoş sinemin helali kaygıyı bulup ağmaz
Diyorsun anlat beni kestirmeden sen sözüm.
Puslansa da penceren silip yine bakarım
Olmam gölgen cenderen usanç düne sakarım
Bil yediveren deren binbir güne akarım
Diyorsun anlat beni kestirmeden sen düzüm.
Gelinir mi hiç dize alınan nefesimde
Konuşur meftun yüze kalınan kafesimde
Koştuğum senli ize gür salınan esimde
Diyorsun anlat beni kestirmeden sen yüzüm.
Gülsen Tunçkal