Umurum-dun aslında hangi yöndü gidişin
Kör kütüğün faslında veda yöndü edişin
Gözü nemli bıraktın sanma unuttum bunu
Bir o kadar ıraktın aklımda tuttum onu.
Parantezi açarken içte sen bulamadım
Devrik ayak kaçarken türde ben olamadım
Gölgelenir yüz çevrem sen mi çizer kalemim
Beni seçmişken devrem neden üzer alemim?
Sevgilim derken yordun azap verdi yüreğin
Yaprağım tozum kürdün koza serdi ereğin
Bana gelen yolumdun ben seni böyle bildim
Kanat geren kolumdun bilseydin; Öyle ildim!
Artık gider ağıra gören sorup kızıyor
Sen faydasız sağıra notam yorup yazıyor
Geç kaldın, bende bana geceyi sise yığdın
Elzem-sin canda cana heceyi ise boğdun!
Gülsen Tunçkal