Akla, kahve göz düşer dem eyler, bende beni
Ben ki, her satrın yüzü sahrasından gül gibi
Binbir mânayla pişer nem söyler, sende seni
Yakar kendinden sözü sahrasından gül gibi.
Sevmiş gönül bir defa bağrımın yanık esi
Kural mı? Ahde vefa ömrümün tanık eşi
Velhasıl mahirimsin canıma, yelin bildim
Sevgili, ahirimsin tutulan elin, geldim.
Sen ki, sevdama ekli meczub’uz önde giden
Gökkuşağı, biz saklı güneşi, yönde beden
Derin tasvirim, yazım mazim, aşkının özü
El verir, sine nazım makam, aşkının sözü.
Gülsen Tunçkal