Gözlerim unutur mu cana ham bakışını
Kim gelipte kurular sildim can yakışını?
Evvel zaman yandığım Leyla idi ellerim
Saf niyetle kandığım Mecnun idi dillerim!
Ne çoktur söylenecek lakin bulunmaz sözüm
Gönlün, nem eğlenecek kalpten salınmaz özüm
Ehlin, hitap bilmezse derim, bu defa başka
Silkinip, göz silmezse düşmezmiş, vefa aşka!
Bir barışık beş dargın neydi zora gidişin
Yemin, sinem hep kırgın zerren, yara edişin
Nerede, vicdan sesin değmez mi yoksa nicem
Kim-bilir, kimde esin göstermez, çaksa gecem!
Önce tutup elimi al bak, senin her şeyim
Sonra sarıp belimi pürüz-ünden yer, eyim
Bırakıp kaçmak mıdır sanık olup-ta sebep
Arayı açmak mıdır sonsuz kalıpta acep?
Gülsen Tunçkal