Ne kadar toplayıp, düzeltsem de
saçlarımı yine kendinden imtina,
her biri paramparça perişan
bam teline basılan, ruhi yorgunluk
Adeta ’ köküne kibrit suyu’ denilen!
Hep o değil mi?
hergele hayatın sert ama
kuralsız kurallarından, mesnetsiz!
Kefareti ne ise almaya hazır toprak
kaderinin vakti, gelip çattığında
öyle bir alır ki, seni senden
hemde ağır, ağır baş-aşağıdır yarının
üzer durur, çelmesini takıp, yeknesak!
Ne mi çok sızlandım
kendinden müşteki
dünya gailesi diyerek topu kime atayım?
Şahbaz çıkmışsa
önüme her gelen uyumda meymenetsiz
benim gibi asılıp durursun
kainatın dişlileri arasında
öğütülmek-ten mustarip
bir sıkımlık canıyla cebelleşen!
Dil fevri söyler, sözcükler utanmaz
acınacak durumda küfran
beynimi bulandırır iblis
menzile düşer, küfürüm-ün biri bin para
uyarken şeytanıma, ben ondan da ileri
sanki, yeminli herkes
yediğim darbeler ise,
şeytanım tarafından besmelesiz!
Gülsen Tunçkal