Yine dilim dolandın kaç şafaktır dökümü
Şiddetiyle kalandın gönlüm üzre sökümü
Beni, benden alandın yaremin can bükümü
Aşk közüyle eslensem canım çırpınıp keser
Süslenerek üflensem yokluğun sanıp küser
Zaman ilaç sanırken meğerse, vefan yokmuş
Sen deyip, sen anarken öylesi sefan çokmuş
Kalbim, od’dan yanarken yar derdin, cefan okmuş
Sandım ki, ben bilişin özlemin olacaktım
Huzura, dem gelişin yanımda bulacaktım
Dedim, Felek elinden nedir bunca çektiğim
Çığlığımın dilinden sızlanarak yittiğim
Ömre hazan külünden sol yanınmış gittiğim
Ahımın amanından bin hüsranken, sez sözü
Sinemin dumanından işte görmez, göz gözü
Gülsen Tunçkal