Sana,
nezdinde güvelenen şiirleri bırakmayacağımı
açık, seçik böylece de beyan ederim!
O halde
grinin nüshasında
fütursuzca karalanmaya hazır mısın?
Bir adım geldiğinde iki kişilik yitişimdin
yine kolay yazılamayacak
serbest bir şiir olacaksın desene
yanarım, yanarım da
hiç bir günümü şükür ile kapatamadığım-sın
işte buna yanarım!
Sevda çağlayanından yolunu şaşıran
neredeydi üzerine basıp da
ayağımı kaydıracak hecesinde
takla attırdığın dumanı üzerinde
meşkten boğulan aşk sözcüklerin
Bana diyebilir misin? Yutkun yutkuna bilirsen!
Sadakatinde verilen sözler, unutulmaya görsün desene
meğer, tek satırından müteşekkir
mektubun gibiymiş gönlünün püf noktası
sana sorarsam;
Kerametsiz, tekmil cümlelerim lafügüzaf!
Avuç içime üflenmiş duam gibisin derdin ya
o zamanın, huzur nehrinde
yanlış anlama,
Sakın ha, sakın!
Ne dününden, merhamet ne de şefkat arıyorum
sadece merakımdan diyelim!
Bak, sevgili dahi demiyorum
seni kaybettiğimden değil üzüntüm
gurur işte
her kişide olması gereken
ama, çoğu kişide olmayan!
Şimdi
kavuşmak istesen de
kaybın en büyüğü olmaya
seremonisinde hazır ve nazırım
bir kez baş koyulmuşsa, seren-camında yokluğun
belli başlı yitik ve kara çalmaksa, isnat!
Gülsen Tunçkal