Günahtan öz tutuşur arınmış eyle teni
Azade eyle şerden sen Esmaül Hüsnasın
Kibir, gurur atışır izetli eyle beni
Yücesinden en erdem sen Esmaül Hüsnasın
Nefsim eğrildiğinde ilmine sığınırım
İçte kalan her yende kul olup, yığınırım
Yer yerinden oynarken kararır tüm gülüşler
Cehennem, har kaynarken boyun eğer, gelişler
Tevekkülüm tek sana sayısız canım sıkan
Gücüm yetmiyor, cana ün salıp, yanım yıkan
Özümden akar, selim eksiğim kemaline
Affet, açılan elim muhtacım cemaline
Bu, bahşettiğin cana meğeriyle bakmadım
Uzak, çevrikmiş yönüm değeriyle akmadım
Vesileler öne kat duam dile yönlendir
Yakarışım geniş tut sırrın ile yönlendir
Gülsen Tunçkal