Sevgi seli bürürken ne güzel ihtişamın
Beraberce yürürken o nadide akşamın
Bülbül güle ererken bendim senin yaşamın
Mavi meneviş gibi İstanbul’du gözlerin!
Ne çok şiirler yazdın edasında yazında
Gönlüm üzre hep gezdin sedasında sazında
Meşki öykündüm, süzdün gıdasında nazında
Yüreğimin şehrinde İstanbul’du sözlerin!
Tuvale yansır aşkın ben İstanbul olalı
Biz ki, aşkından taşkın gönlü gönle salalı
Varsın, birazcık şaşkın kördüğümle kalalı
Nasıl, her dem özlenmez İstanbul’du izlerin!
Gülsen Tunçkal