Bilseydin! Zer-resince gecem günle yarıştı
Mücrim dil, elleriyle kadrim bilir mi geri
Harman, senden edince şafak, dünle karıştı
Savrulmuş külleriyle cana gelir mi diri?
Rayiham nem, boz duman nefes solup salmazken
Tekmil söz, aşktan saydım lakin geçti martılar
O kırk yamalı zaman canım bulup kalmazken
Mevsimlerden duyguydum eksi seçti artılar!
Dünya bozuk düzenin fermanım düz yazdırdın
Gölgesi göze düşüp tuzun alır denizden
Bulur mu hiç nazenin? Mezarım tez kazdırdın
Mani hasretten seçip süğüm kalır genizden!
Yine kırık tümceler neresinden tutarsan
Sevdim derken, sevgine salınarak gelmiştim
Akla ziyan cümleler birde senden katarsan
Mecazından ez keza alınarak! Bilmiştim!
Ah yıllar, yar beklendi oymuş beni bitirip
Bezirgan altın, üstün acımazsın ölene
Mensur deyip, eklendi uç ucuna getirip
Kârın ben miydim, estin neden buzdun gülene?
Gülsen Tunçkal