Dünya, cendere izin kaderim yüzdürme’din
Kölen mi esirin mi? Yeter derim vurduğun
Zalim, ikinci yüzün dertlerim süzdürme’din
Bin parçalık kesir mi ? Nedir derim sorduğun!
Peşten koşsa o, haytam sabrım öfkemden şaşkın
Ceren gönlüm açmışken lakin tuzum buldurdu
Bilsin ki, olmaz faydam nefretim kinden taşkın
Vuslat, özlem saçmışken onca hazzım öldürdü!
Şimdi, okunmaz kitap terk ettim, yarı yolda
Gölgemden çok ürkerdim aynadan taşıp baktım
Artık denklemsiz hitap yanmıyor, harı solda
Peş sıra renge erdim denksizden pişip, aktım!
Zannetmesin, yarımım düzenli yolum günden
Elbet, yaşayan bilir demlenirken behrinde
Değmeze, peş durumum onmayan halım dünden
Gün o gün, yüzer gelir boğulurken nehrinde!
Gülsen Tunçkal