Her önüne gelenin şamar attığı çocuk
Ayıplama birader ne sokaklar görmüş o
Köprü altı bilenin şerre kattığı çocuk
Yırtık üstü derbeder çaput çullar dürmüş o
İz, çetrefil yolunda doruk at'mış kötürüm
Yabanın bin kolunda hattı, bitirim çocuk!
İzansızca inilip kirpik dibi nemlenmiş
Hayal geri dönmesi yazık! Sebi mimlenmiş
Yağmur boran koparıp selmiş ana kucağı
Baş tutan yara durup bilmiş cana ocağı
İz, çetrefil yolunda doruk at'mış kötürüm
Yabanın bin kolunda hattı, bitirim çocuk!
Evden kaçıp gidenin tozup, ağlar yüreği
Bal katılmaz zehrinde namerdine düşmüşse
Arzu haldan edermiş dizden bağlar direği
Denmiş, kader behrinde közü sine eşmişse
İz, çetrefil yolunda doruk at'mış kötürüm
Yabanın bin kolunda hattı, bitirim çocuk!
Ejderhalar kol gezip faslı geçmiş içini
Tekmeler zula olup kalbe dem doldurmuşlar
Baskısı ruhen ezip sözler biçmiş niçini
Anası sızı kalıp göze nem daldırmışlar
İz, çetrefil yolunda doruk at'mış kötürüm
Yabanın bin kolunda hattı, bitirim çocuk!
Gülsen Tunçkal |