İnfial düne salan güvencim hepten savruk
Varlığımdan bihaber olmanı istiyorum
Buz kesip köze dalan hayaller dipten kavruk
Sırra kadem bas deyip salmanı istiyorum!
Neydi bu, neydi hırsın efkar dolup üzdüğün
Aklım boyumu geçip senli zaman elerdim
Elemin mi? Hem arzun damar bulup sızdığın
Sığınıp, sarıldığım kalbin güman dilerdim!
Madem sevgilin vardı o bağrın yakıp gezen
Bunu beddua san ki, yar canından bulasın
Serkeş huyların yordu ben ardın bakıp süzen
Türlü gülüşe kan ki, kör yanından alasın!
Şimdi damlam düşürmem artık inan gözüme
Öfke duymakta neymiş sokakların çıkmazmış
Esirgerim tene nem öfke sönen sözüme
Kızgın ateş nem-ermiş küle, narın akmazmış!
Gülsen Tunçkal