hiçbir kelimesini kullanmıyorum
eski hikayelerimin.
yeni sözlerde yıpranmış şeyler vardır.
toz, buğu ya da kir.
nasıl sevinirse bir kedi,
bir karanfil.
her mevsim kendini
kendi yağışına yedirir.
buluttur bir bakıma
yağmurun anavatanı.
işte benim
dönüp dolaşıp
Anadolu’ya yağışım bundandır.
eylül ’99, cihangir
Yılmaz Erdoğan