III.) - Çünkü… -
Biz bu yanlış hayatı ezbere öğrenmedik
Öğretilmiş duygular uzaktı bize biraz.
Biz bu ahde vefayı boş yere öğrenmedik
Eğreti sevişmeler tuzaktı bize biraz.
Kırıldık, kırılmanın anlamından çok önce
Ama, kırılmak bile yasaktı bize biraz..
Sorduk, sorduklarımız cevapsız kalsa bile
Tutuşturduk siyahı, göğü arşınlayarak.
Sorduk, bildiklerimiz her gün azalsa bile
Kaybolurken sesimiz semada çınlayarak.
Çünkü şimdi her güne bir gökyüzü var edip
Kaybettiler sabahı, fecri kurşunlayarak.
Belki bu yüzden küskün gözlerimiz hayata
Bu yüzden kızdık belki atışına yüreğin.
Belki bu yüzden kızgın sözlerimiz hayata
Bu yüzden sustuk aşka çatışına yüreğin.
Sessizce şahit olduk; lâl olmuş bir dil ile
Gecenin gölgesine batışına yüreğin.
Belki böyle öğrendik, böyle inşâ edildi
Suretin kuytusuna yar edildi belki an.
Belki böyle korktuk hep, böyle “hâşâ” edildi
Ecelin tövbesine dar edildi belki an.
Sığınsak da Anka’nın yorgun sarhoşluğuna
Yine yorgun külünden var edildi belki an.
Belki kırıldı kalem, gözün aydın olsun aşk
Gözün aydın; efkârla örülür artık şiir.
Belki darıldı kalem, yüzün aydın olsun aşk
Belki yalnız hazanda görülür artık şiir.
Belki yoruldu kalem, güzün aydın olsun aşk
Başka bir intihara sürülür artık şiir…
mektup / I - II - III / birhaziranikibindokuz
beylikdüzü
Yavuz Doğan