-… Kan tutar düşlerimi, ama kan içindeyim… -
Ey sevgili, ne diye soruyorsun halimi
Hayalini gömdüğün asuman içindeyim.
Sırtıma yükleyerek sahipsiz vebalimi
Son sözünü yazdığın bir roman içindeyim.
Bazen büyük aşkların unutulmuş adında
Bazen terk edişlerin kırılmaz inadında
Bazen, külünden doğan Anka’nın kanadında
Gözlerine vurulmuş bir duman içindeyim.
Vakitsiz gidişlerin günahını aklayan
Kırılmış gönüllerin eyvahını saklayan
Karanlığa hükmeden, sabahı yasaklayan
Denizi çöle dönmüş bir liman içindeyim.
Takvimler bir meçhule koşarken durmaksızın
Yelkovanlar özlemi vuruyorken ansızın,
Kirpiğinden süzülüp düşüyorken can sızın
Teli ayrılık kokan bir keman içindeyim.
Ağlamıyorsan hâlâ şarkımız çaldığında
Özlemiyorsan eğer gözlerin daldığında
Susuyorsan kente bir yağmur boşaldığında
Bil ki senden uzakta bir zaman içindeyim.
Titreyen ellerini sorgularken karanlık
Başka bir terk edişi kurgularken karanlık
Geceyi gözyaşınla yargılarken karanlık
On yedi yaşın gibi heyecan içindeyim.
Yorgun yakamozları sessizce izlesen de
Bulutlara öykünüp yağmuru özlesen de
Kimsesiz sokakları hasretle gözlesen de
Tan yerine sürülmüş bir isyan içindeyim.
Bu yüzden gülmez yüzün, bu yüzden suskun şehir
Bu yüzden derman bilmez, bağrını yakan zehir.
Bu yüzden, çağlıyorken ismi aşk olan nehir
Sevincini kıskanan tek bir an içindeyim.
28.04.2009
Beylikdüzü
Yavuz Doğan