- Giriş -
Soğuk bir koridorun orta yerinde,
Gölgesinden korkacak kadar aciz;
Ve ismiyle övünecek kadar vakur
Çakmağı çakar almaz;
Sigarası tabakasında,
Ve ömrü;
Bir kağıda sığacak kadar boş,
Ve ömrü;
Bir sohbeti dolduracak kadar dolu,
Üçüncü sınıf bir şahsın
Hazin hikayesidir….
- Kapı -
Ayaz.
Buz tutmuş yıldızlar
Buz tutmuş gece.
Nefes donmuş, nefes darda.
Gökyüzü üşüyor bir zemheri ihtilalinde.
Ama gün yakın
Sabaha az var.
Hava yağdı yağacak,
Heybedeyse bir umut;
Ha doğdu ha doğacak.
Sabret;
Sabaha az var.
Ayaz.
Ne çakal ne kurt var
Yalnızca rüzgâr.
Kulak seste, göz yolda;
Bin umut üşüşüyor bir Aralık yeline.
Ama gün yakın;
Sabaha az var.
Ayaz.
Kapının önü soğuk, kapının ardı duvar.
Kapının arkasında
Bin umut, bin hüzün var.
Sense, her şeye rağmen;
Umudu ilmik ilmik
İşleyip yüreklere
Hoş geldin nazlı bebek.
Sabret;
Sabaha az var.
- Oda -
Umut.
Bir Cemaziyülevvel,
Bir bayram arifesi.
Çıkınında taze zeytin dalıyla
Bir yağmur muştusudur yüreğinin atışı.
Ama yaz yakın;
Bahara az var.
Can bekler murat bekler,
Yağmur değil gün besler
Kirpiğinin eşiği.
Sabret;
Bahara az var.
Umut.
Yasak bir meyve tadı,
Habil'in ilk nefesi.
Omzundaki ağır ömür yüküyle
İlk adımda düşmenin verdiği büyük acı.
Ama yaz yakın,
Bahara az var.
“Yok” deme, olur elbet;
Sen de sallarsın bir gün
Sallandığın beşiği.
Sabret;
Bahara az var.
- Pencere -
Rüya.
Taze bahar dalının
Tomurcuğa kesmesi.
Bir aks-i seda gibi,
Senden doğanın sana bu kadar benzemesi.
Ama yol yakın;
Hazana az var.
Bir bahar yağmuruyla
Yıkanırken yüreğin,
Uçurtmalar gezerse
Gönlünün semasında;
Sabret,
Hazana az var.
Rüya.
Rüzgarın saçlarını
Okşayarak esmesi.
Yalnızca bir nefesken
Ömür diye bildiğin;
Yaşadığın an, dünle yarının bileşkesi.
Ama yol yakın;
Hazana az var.
Ve yelkovan akrebi
Hasretle kovalarken
Duyumsarsan güneşin
Hiç batmayacağını,
Sabret;
Hazana az var.
- Koridor -
Hüsran.
Soğuk yüzü hicranın,
Baykuşların gülüşü.
Çorak bir toprak gibi
Güllerin birer birer gönlünden hicredişi.
Ama kış yakın;
Hasada az var.
Son verirken rüyana
Artık senden doğanın
Sana benzemeyişi,
Sabret;
Hasada az var.
Hüsran.
Sert esişi rüzgarın,
Dostların dökülüşü.
Kuru bir yaprak gibi
Günlerin birer birer ömründen göç edişi.
Ama kış yakın;
Hasada az var.
Bir çoban kavalının
Lirik senfonisinde
Bir nefes arıyorsan,
Sabret;
Hasada az var.
- Kapı -
Ayaz.
Buz tutmuş gökyüzü
Buz tutmuş güneş.
Nefes kesik, nefes zorda.
Yıldızlar göz kırpıyor hüsranın davetine
Ama son yakın;
Eyvaha az var.
Hava yağdı yağacak.
Heybende bin pişmanlık,
Ağladı ağlayacak.
Sabret;
Eyvaha az var.
Ayaz.
Ne bir dost ne yurt var
Yalnızca efkâr.
Kulak seste, göz yolda.
Duyduğun ayak sesi Azrail değil hâlâ.
Ama son yakın;
Eyvaha az var.
Sense her şeye rağmen
Günahı ilmik ilmik
İşledin yüreğine.
Asıl şimdidir hayat.
Sabret;
Eyvaha az var..
Yavuz Doğan