Sen hiç bilmesen bile… -
Öyle çok kırıldım ki habersiz gidişine
Döktüğün gözyaşını kan diye bekler oldum.
Umudunu takarak yıldızların peşine
Gördüğün düşü gerçek san diye bekler oldum.
Tam karşına asarak siyah beyaz resmimi
Düşmanın bil istedim gülümseyen cismimi.
Ve bir Ocak gecesi vazgeçtiğin ismimi
En son nefesin bilip an diye bekler oldum.
Dumanında hapsolmuş alev almaz közdün ya
Senden başka herkese kör eylenmiş gözdün ya
Belki dönersin diye hep tuttuğum sözdün ya
Sözüme başka yari can diye bekler oldum.
Karanfiller boynunu bükerken kucağında
Baykuşlar yuva kursun evinde ocağında
Ben buz tutup üşürken Ağustos sıcağında
Sen Zemheri’de kavrul, yan diye bekler oldum.
Omzunda taşıyorken yaşadığın günahı
Bin kere tövbe etsen geri almam bir ahı
Pişman olup karşımda diz çöktüğün sabahı
Kararttığın geceme tan diye bekler oldum.
Yavuz Doğan