- Boşa değil bu şehiri habersizce terk edişim
Ayrılık denen zehiri yüreğime zerk edişim - ”
Elveda yüreğimin erken sönen yıldızı
Günahımın vebâli ömrümün öksüz kızı.
Benden ne iz bıraktım ne meçhûlde bir adres
Yalnız eyvah bıraktım çek diye nefes nefes.
Bir de hasret bıraktım, ömrüme ağır artık
Gönlümü geri aldım duymuyor sağır artık.
Geri aldım, affeyle; her gün ağladı gönül
Feryat figân içinde doldu, çağladı gönül.
Sana isyan bıraktım, yokluğun ağır yükken
Yüreğim kor alevken, hasretin çok büyükken.
Hîcaz bıraktım sana, belki yanarsın diye
Belki beni hatırlar, belki anarsın diye.
Gece bıraktım sana, yıldızlardan arınmış
Efkârı adres bilmiş,kirpiğimde barınmış.
Hüsran bıraktım sana, biraz da sende kalsın
Yağmuru gözlerinde, kokusu tende kalsın.
Hüzün bıraktım sana, şarkılarla eşlik et
Vuslatı düşman bilip, yokluğa kardeşlik et.
Günah bıraktım sana, arınırsan; kendine
Yağmur sefer eylerken gözlerinin bendine.
Hatır bıraktım sana,selamın gelsin diye
Pişmanlığı zikreden kelâmın gelsin diye.
Özlem bıraktım sana,yorgun bir yas bıraktım
Artık sen teselli et; sana miras bıraktım.
Elveda yüreğimin karanfil kokan yari
Dikenleri koklayıp, gülleri yakan yari.
Sende ne kaldı deme,bende kalan bendedir
Yarısı yüreğimde, yarısı bedendedir.
Bir kûrdîlîhîcazkâr fasıl kaldı yanımda
Hüznünü sorma sakın, nasıl kaldı yanımda?
Çünkü hiç unutmadım, düşman olduğun günü
Ve mahşerse, beklerim; pişman olduğun günü.
Ama o gün karşımda, diz çöküp yalvarsan da
Günahını unutup, iç döküp yalvarsan da,
Bil ki ne aşkta yüzüm, ne sende gözüm kaldı
Şimdi duy, şimdi dinle; sana tek sözüm kaldı:
‘’Yıldızlar hîcr-î mutlak bir sefere çıkarken,
Karanlığı reddeden bir sehere çıkarken;
Melekler semah dönse omzunun üzerinde
Namerdim affedersem yaram hala derinde.’’
Yavuz Doğan