Uykusuz kalacak karanlık yine… -
Kim bilir kaçıncı iç çekişim bu
Kalmamış âşığın dostu demek ki.
Gönlüme kaçıncı dert ekişim bu
Bu yüzden kırıldı, sustu demek ki.
Gözlerim tükendi, yoruldu birden
Saatler özleme kuruldu birden
Takvimler hasrete soruldu birden
Özlemek ömrüme hastı demek ki.
An gelir semadan bir ses duyarım
An gider eski bir aşka doyarım.
Kiminin ismi yok, kiminin yarım
Tuttuğum nafile yastı demek ki.
An biter şafağa dayanır sabah
An susar maviye boyanır sabah
Gün doğar yeniden uyanır sabah
Gecenin banaymış kastı demek ki.
Bir yıldız yağmuru boşalır birden
Aşk azad edilir; kinden, kibirden.
Dilim lâl, acizim anı tabirden
Şeytan öz oğlunu astı demek ki.
Bir keman iç çeker yorgun teliyle
Hüznüme dost olur hicran seliyle.
Belli ki kaderim kendi eliyle
Bağrıma mührünü bastı demek ki.
Yadıma düşerken gecenin nemi
Hiç kaldı bülbülün güle özlemi.
Gönlümse, çok görüp seyr-i alemi
Sabahın sesini kıstı demek ki.
Sözü yok sabahı bulacağımın
Sözü yok yarına kalacağımın.
Nasılsa kaderden alacağımın
Hayrına yazıldı üstü demek ki.
Zamansız başladı kentte sağanak
Yetmedi hicrime hiçbir sığınak
Ve ismi “aşk” olan kırgın yığınak
Ahıma sessizce küstü demek ki.
19.05.2009
Beylikdüzü
Yavuz Doğan