Islandım Yine
- Sen de Islanmalısın! -
“Kirletilmiş düşlere ismimi veren kadın
Şeytanın iç çekişi diye anılsın adın! ”
Söyle ey bivefa yar, kaçıncı sitemdir bu
Kaçıncı haykırıştır hangi buruk demdir bu?
Kaçıncı yok sayışın bir yüreğin sesini
Kaçıncı reddedişin mazinin nefesini?
Duy artık ey bivefa, bir aşkın sedasını
Duy artık bir yüreğin yankısız nidasını.
Duy artık ve kendini kalanın yerine koy
Her gidenden bin hüzün alanın yerine koy.
Aynanın karşısına geç ve sor: “zor’’ ne demek?
Yüreği alev alev kavuran kor ne demek?
Bil ki ben ömür boyu en zor anı görerek
Her şeyi kaybettiğim güne göğüs gererek
Anılar ortasında bir ışık yaktığımda
Gözlerimi kırpmadan maziye baktığımda
Ne bir utanç duymuştum ne geçmişe bir özlem
Ne “ah” çıktı dilimden ne gecikmiş bir sitem.
Suç değil kusur değil, sevmiştim deli gibi
Hem kayıp bir rüyaydım hem aşkın tek galibi.
Ama hiç unutmadım aşka kefen dokuyup
Can vermiş düşlerime Fatiha’lar okuyup
Yarım kalmış öykümle kaç roman yazdığını
Yitik aşklar kentinde kaç mezar kazdığını.
Unutmadım isminle lanetlenmiş günleri
Geçmişin günahıyla yüklenmiş hüzünleri.
Sense unutmalıydın geçmişi bir suç gibi
Vakitsiz bir ezanla bozulmuş oruç gibi.
Unutmalıydın sen de gün nasıl doğmalıysa
Zemheri ortasında kar nasıl yağmalıysa.
Unutmalıydın beni ve aşka doymalıydın
Sönmüş bir yıldız gibi gözümden kaymalıydın.
Unutmalıydın beni ve günah saymalıydın
Yok kabul edip dünü sözünden caymalıydın.
Bir kez olsun gösterip kaçtığın yüceliği
Çifte suyla ıslatıp “erdem” denen çeliği
Yara almış bir aşkı bırakıp gitmeliydin
Yağmur gibi bir dolup bir akıp gitmeliydin.
Gitmeliydin düşümden beni bitirdiğinde
Buğulu gözlerinde aşkı yitirdiğinde.
Yüreğine gömerek en saklı hislerimi
Suç ortağın sayarak yasaklı hislerimi
Yıldızlarla dertleşen gölgemden uzaklaşıp
Düşlerimden feyz almış sıradağları aşıp,
Yorgun anılarınla yapayalnız kalarak
Ve mazinin yükünü yüreğine alarak
Gitmeliydin bir ömrün günahına doyunca
İsmimi silmeliydin tüm hayatın boyunca.
Ama sen karanlığa yürürken adım adım
Duydum ki günah bilmez oğluna konmuş adım.
Şimdi gözlerim yine yağmurla ıslanıyor
Ve o yağmur ismini namert diye anıyor.
Kirletilmiş düşlere ismimi veren kadın
Yüreğine dert olsun yarım kalmış muradın!
Yavuz Doğan