Ömrümün ağır yükü yorulmuş sol yanımı
Mülteci bir düş gibi attım duyan olmadı.
Sahibinden kelepir ikinci el canımı
Üstüne para verip sattım duyan olmadı.
Vefanın mürekkebi tükenmiş kalemiyle
Ömrün hiç yaşanmamış en bahtiyar demiyle
Dümeni düzen tutmaz yelkensiz bir gemiyle
Ufuksuz bir denizde battım duyan olmadı.
Ağlayan bülbüllerin derdini paylaşarak
Yatağını kaybetmiş ırmak gibi taşarak
Gördüğüm vahalardan susuz uzaklaşarak
Leyla‘nın özlemini tattım duyan olmadı.
Sevda denilen yükü taşırken birileri
Hallacı Mansur gibi yüzüldü derileri
Bense aç çakalların ardına sürüleri
Ahde vefadır diye kattım duyan olmadı.
Rüyalar kaybolurken karanlık bir dehlizde
Kervanlar yol alırken limansız bir denizde
Vuslata ermek için, rastladığım her izde
Sabahsız uykulara yattım duyan olmadı.
Yavuz Doğan