Ahûzar etme gönül, hem yarın biter hem dün
Hem ansız gülüş biter, hem de zamansız hüzün.
Yar gider sevda biter, mızrap susar tel biter
Yaz gelir bahar biter, yağmur durur sel biter.
Gün doğar gece biter, bazen canan değişir
Yangın bazen kül olur, bazen yanan değişir.
Kaç sevda barınır ki ömür dediğin demde
Kaç kırgın gönül gezer dünya denen âlemde?
Hesapsız gider bazen ömrünün tek sebebi
Tövbeye tövbe eder yüreğindeki nebi.
Ahûzar etme gönül, hem murat biter hem düş
Hem ansız yanış biter, hem de dumansız sönüş.
An biter zaman göçer, takvimde yaprak biter
Ömrüne bin tomurcuk ektiğin toprak biter.
Dert bıraksa da giden ömre bir miras gibi
Rüzgâr eser od söner, biter ihtiras gibi.
Hasretin pınarını zemzem sansan da bazen
Her aşkı mutlak bilip elzem sansan da bazen
Ömür çağlayanının sonunda bir nehir var
Defter-i Kebir olsan altında bir mühür var.
Ahûzar etme gönül, hem hasret biter hem ah
Can biter canan gider, hem aşk biter hem eyvah.
Her an ensende iken Azrail'in nefesi
Seni de üşütecek ecelin soğuk sesi.
Tükürsen de yüzüne nefsinin cellâdının
Bin Hazret eklesen de en başına adının
Dolunay en sonunda sönüp hilal olacak
Mahşerde suçlu ruhun bedenini bulacak.
Ne lanet oku o gün ne bir Amentü Billâh
Çünkü hem günahkârsın, hem tetiksiz bir silah.
Ahûzar etme gönül, bir tek cefadır bitmez
Yangın söner kül kalır, ömre vefadır gitmez...
Yavuz Doğan