Vakitsiz bir sel gibi çağlayıp kalbe akan
Gidişini zor diye anıyorsam namerdim.
Cehennemin narıyla tüm hayatımı yakan
Ateşini kor diye tanıyorsam namerdim.
Bakışların başka bir hülyada can bulurken
Anılar gözlerinden meçhule savrulurken
Yara almış bir gönül isminle kavrulurken
Sebebini sor diye yanıyorsam namerdim.
Tek kişilik bir aşka ait geri dönüşe
Gamzeleri yalancı riyakâr bir gülüşe
Bakmayan gözlerimle gördüğüm en son düşe
Hayırlara yor diye kanıyorsam namerdim.
Bir serçe kanadıyla can verip bir masala
Hesapsız göç ederken bir çölden bir kumsala
Karakışlara inat, bahar kokan bir dala
Kanadımı vur diye konuyorsam namerdim.
Hayalini bir damla su bilip bardağıma
Nefesini külümden var olmuş Kaf Dağ’ıma
Resmini gözlerime, ismini dudağıma
Kararmış bir nur diye sunuyorsam namerdim.
Efkârla süslesen de bir aşkın bitişini
Unutmadım sevdama beddua edişini.
Ama gün batımında zamansız gidişini
Biraz daha dur diye kınıyorsam namerdim.
Yavuz Doğan