Bil ki artık sevdanın hükmünü emir sayıp
Boynumu sonsuza dek büktüm pişman değilim… -
Bir zamanlar bahçemde çınlayan hoş sesini
Hüznümün gölgesine ektim pişman değilim.
Düşleri mutlu kılan hayalin perdesini
Gecenin üzerine çektim pişman değilim.
Kırılmıştı hayaller, umut yoktu yarından
Zümrüt rengi gözlerin düşmüştü ayarından
Bu yüzden yüreğime kırgın aşk diyarından
Beyaz güller getirip diktim pişman değilim.
Önce ismini sildim bahçemin toprağından
Sonra kokun silindi güllerin yaprağından
En sonunda simurg’a ulaşıp Kaf Dağı’ndan
Kül alıp yüreğime döktüm pişman değilim.
Yeniden doğacaksa böyle doğmalıydı aşk
Karanlığı terk edip hüznü boğmalıydı aşk.
Yağacaksa her zaman, her gün yağmalıydı aşk
Bulutlardan mutluluk söktüm pişman değilim.
Karanlığın içinden koşar adım gelerek
Yalnızlık listesinden ismimizi silerek
Yarınımın tek ismi cananı can bilerek
Dizlerimi kırarak çöktüm pişman değilim.
09.04.2008
Beylikdüzü
Yavuz Doğan