Çelişki -
' Ne için yaşadığın, kim için önemli ki? '
Korkunun korkusuyken Sırat'ın yol sızısı
Kimisi mezarından
Korkuyu kazır gelir.
Kiminin gece gibi simsiyahken yazısı
Kiminin manzarası
Kevser'e nazır gelir.
Kiminin nefesini yok sayarken bazısı
Kimisi şanslı doğar
Kısmeti hazır gelir.
Kiminin yalnızlıkla var olurken yazgısı
Kimini dost terk eder
Kimine Hızır gelir.
- Rivayet -
' Terk edilmiş rüyalar ağlıyor mudur sahi? '
Rivayet edilir ki tüm mutsuz çocukların
Damlayan gözyaşını
Küçük bir peri almış.
Rivayet edilir ki solmuş tomurcukların
Bahara küskünlüğü
Kardelenlere kalmış.
Rivayet edilir ki ömrün en son nefesi
Yangınlar ortasında
Yemyeşil kalan dalmış.
Rivayet edilir ki sevdanın yitik sesi
Mutluluğu ararken
Kaybolan bir sandalmış.
- Kaygı -
' Peki yağmur yağarken kim tutar yıldızları? '
Hiç kimse bir kabusun karanlığı altında
Gördüğü mutlu düşe
' Hayır ' demedi henüz.
Hiç kimse karanlığın mutsuz saltanatında
Yıldızsız gökyüzüne
Gün dilemedi henüz.
Hiç kimse bilmese de kovulduğumuz yerin
Suçuna ortak Adem
Lokma yemedi henüz.
Hiç kimse duymasa da isyan etmiş Azer'in
Günah kabul ettiği
Sevabı 'yedi' henüz.
- Sorgu -
' Uykuların korktuğu kabus korkar mı peki? '
Akarsular denizde durulunca biterken
Ardında öksüz kalmış
Sel susar mı acaba?
Kuşların ömrü birgün, vurulunca biterken
Kanadı yara almış
Eş uçar mı acaba?
Hayat bitmiş bir günün yorulduğu kadarken
Toprağın diz çöktüğü
Nefes var mı acaba?
Kabir tüm günahların sorulduğu kadarken
Vücudun son adresi
Kefen dar mı acaba?
Yavuz Doğan