Nasıl bir rüya ki bu, gidişinin geceyi
İkiye böldüğü gün düşer oldu aklıma.
İsminle yad ederken yazdığım her heceyi
Babamın öldüğü gün düşer oldu aklıma.
Mızrabım ayrılığın hüznünü çalamazken
Gözlerim gözlerinin ufkuna dalamazken
Mecnun’un Leyla için sahrasız kalamazken
Halime güldüğü gün düşer oldu aklıma.
Hükmü hasret olsa da yorgun aşk miladımın
İsmi hüzne dönse de geç kalmış muradımın
Bil ki; senin uğruna, Ferhat olmuş adımın
Dağları deldiği gün düşer oldu aklıma.
Düşlerin, karanlığı yıldızlara bırakıp
Yorgun yakamozların, kamerden suya akıp
Şeytan’ın öz oğlunu kendi külüyle yakıp
Gülerek geldiği gün düşer oldu aklıma.
O gün ki, benden öte bir ben olurken bende
O ben ki, kül olurken ateşin ismi tende
Ve o tenin, kendini unutarak; sayende
Geçmişi sildiği gün düşer oldu aklıma.
Oysa bütün yıldızlar isminle kayacakken
Gözlerinin daldığı yeri yurt sayacakken
Tam adınla ettiğim yeminden cayacakken
Aşkın ezildiği gün düşer oldu aklıma.
Söyle gönlüne şimdi, yırtsa da tek resmimi
Cehenneme salsa da lanetlenmiş cismimi
Kendini aşktan öte, aşk edinmiş ismimi
Ayrılık bildiği gün düşer oldu aklıma.
18.05.2008
Beylikdüzü
Yavuz Doğan