Bitmeyecek, bitmiyor…-
Ey sevgili! Gördüğüm tüm rüyaları hayır
Sandığım günden beri ilk defa yazıyorum.
Dudaklarımda kalmış busenle cayır cayır
Yandığım günden beri ilk defa yazıyorum.
Yüreğime doğrulmuş bir aşkın silahına
Karanlığa kul olmuş gecenin sabahına
Tövbelerden yorulmuş sevdamın günahına
Kandığım günden beri ilk defa yazıyorum.
Ne kâğıtlar tükendi, ne hâl kaldı ne hatır
Ne de bir hatıran var, bana seni anlatır.
Ben ki, lâl-ı leb ile ismini satır satır
Andığım günden beri ilk defa yazıyorum.
Bekleme hiç boşuna, güvenme fallarına
Dinmedi ihtiyatım dönüşsüz yollarına.
Çünkü yuvasız kalmış aşkımla kollarına
Konduğum günden beri ilk defa yazıyorum.
Sevdayı zikrederken yorgun gönül bağında
Gözyaşım yeşerecek, aşk diye kucağında.
Bil ki; gözlerin için Ağustos sıcağında
Donduğum günden beri ilk defa yazıyorum.
Aldığım her nefesi ömre eziyet bilip
Yanarken, çekip gittin; terki meziyet bilip.
Bense sana yâr olmuş gönlümü diyet bilip
Sunduğum günden beri ilk defa yazıyorum.
Ne yorgun ne pişmanken; isterken bile bile
Ne dikene kırgınken, ne sevdalıyken güle
Kıblemi şaşırarak Mecnun olduğum çöle
Döndüğüm günden beri ilk defa yazıyorum.
Ey sevgili! Son defa, için için tüterek
Aşka dair ne varsa bir kenara iterek
Sabaha teslim olmuş bir mum gibi biterek
Söndüğüm günden beri ilk defa yazıyorum.
27.11.2008
Beylikdüzü
Yavuz Doğan