- Cebinden düşürdüğü bozuk parayı ararken cüzdanını kaybeden ve “Canım Sağolsun” diyebilen bir kalabalığın uzaktan görünen yüzüdür… -
Bizi böyle bilirler…
Bıçkınızdır biraz.
Gördüğümüz her güzel, potansiyel sevgili adayımızdır bizim. Bıyık burarız inceden. “Zaten kime bakacak ki biz burada dururken? ” fikri kazınmıştır zihnimize çoktandır.
Ama mahallemizden öylesine geçmiş bir delikanlı, kazayla bir kaldırsa başını; vay haline…
Kızgınızdır biraz.
Gözlerimiz derin bakar birkaç kadeh sonrası.
Ya memleket kurtarırız o vakit, ya kurtarır bir memleket çocuğu bizi yürümekten aczettiğimiz saatlerde…
Ve o halde bile kızarız; ya memleketin gidişine, ya patronun görmeyen gözlerine.
Sahi, hep biz çok çalışırken, neden hiç görmemiştir patron?
Ama o yok mu o, hani patronun ardından hiç eksilmeyen sırt kaşıyıcısı..Hep o toplar parsayı biz çok çalışırken.
Oysa çalışkanızdır biz.
Bir yandan koştururuz oradan oraya, bir yandan açıktır MSN denen teknolojik haberleşme aletimiz.
“Meşgul” yazarız ya, görmez çoğu..Oysa biz, sadece öylesine açmışızdır onu da..
Yan gözle bakar oluşumuz affedile deriz biz.
Kırgınızdır biraz…
Cep telefonu taşırız ve kontörümüz yoktur genelde.
“Ödemeli Arama” denen “Üstün Hizmet”in güzelliklerinden faydalanmaya çalışır, “Aranılan Abone Kapattı” yazısını görünce söveriz inceden..
Biz böyleyiz..
Filmleri korsan izler, eleştirinin kralını yaparız.
Şiir “dinler”, kitap “izleriz” çoğu kez..
Haberleri TV’den izler, gazetelerin spor sayfalarını hırpalarız en fazla.
Asker yolcu ederken kornalara asılmayı marifet sayarız biz.
Ve her milli maç sonrası pompalı tüfeğimizle balkondan ateş açmayı.
Yaralımız gazidir, ölümüz Niyazi…
Ama biz böyleyiz..
Takım tutar gibi siyasi parti yandaşı oluruz biz.
Bildiğimiz her şey doğrudur..Öyle denmiştir çünkü.
“Daha iyisi varsa gelsin yönetsin” cümlesi, atamızdan yadigârdır bize. Biz ata olarak anılmaya başladığımızda da bu cümle sürekliliğini devam ettirecektir mutlaka.
Çünkü biz böyleyiz.
Biz başbakanımızı asar, yıllar sonra en büyük şehrin göbeğine anıtını dikeriz çünkü.
Biz tarihin en büyük karanlığını yaşar, o karanlığı yaşatan “Netekim Bey”in nü resimlerine hayranlıkla bakarız hâlâ.
Biz şaşkınızdır oysa.
6.Filo’yu kovan gençlerimizi katleder, aynı filonun yıllar sonra boğazdan geçişini seyrederiz hayretle…
Biz bambaşkayızdır çokça…
Müslüman bir çoğunluğun oluşturduğu tek laik devlet olmamıza rağmen, ne birine aitizdir, ne diğerine..
Gözlerimizin önünde öldürülür Filistinli, Iraklı, Dünyalı çocuklar; gıkımız çıkmaz. Üzerlerine bomba yağdıran uçaklar bizim ülkemizden kalkar üstelik, bilmeyiz biz.
Halbuki her konuda fikrimiz vardır bizim..
Burnumuza dayanan her mikrofona konuşuruz aklımıza ne geliyorsa.
Doğruluğu tartışılmaz cümlelerimizin..Çünkü biz söylemişizdir.
Çünkü biz, gördüklerimizle kıyaslarız bildiklerimizi.
Öyle ya; bizim yarışma diye izlediğimiz şeyler, bilgi ya da birikim gerektirmez..
Ya annesi dansediyordur birinin, ya kutusu açılacaktır sevgili yarışmacı kardeşimizin.
Ağzımız açık izleriz kimin nerede kiminle ne halt ettiğini.
Okuduğumuz gazeteler yazmaz Tuzla’da hangi işçinin hangi ihmal sebebiyle öldüğünü.
Dillendiren yayın organları kapatılır bizde.
Üstelik, “youtube” denen paylaşım sitesi bile çeşitli atraksiyonlarla açılır bizde. Marifet sayarız öyle açmayı..
Sorgulamayız ki biz, “ Neden kapanıyor bu siteler? Kimin kimin özgürlüğü üzerinde hakkı var? diye.
Biz böyleyiz…
Hem Yunus sever hem Nazım okuruz üstelik..
Her ikisini aynı cümle içinde duymak çok zor bir ihtimal olsa da, biz insanız, biz başkayız.
Tek derdimiz, bölündüğümüz çizgiyi bitiştirmek konusunda zayıf kalmamız sadece.
Çünkü biz, BİZ BÖYLEYİZ….
02.09.2008
Beylikdüzü
Yavuz Doğan