Bir gün mutlaka soracaksın -
Meçhulün bilinmezi sanıyorsan gizimi
Aynalarda gördüğün yalanlara sor beni.
Gölgeler kaybolurken arıyorsan izimi
Vazgeçtiğin rüyadan kalanlara sor beni.
Kanadı yara almış göçmen kuşlara değil
Bağrına yoldaş olmuş kara taşlara değil
Gözlerinden damlayan sessiz yaşlara değil
Aşkı yerle bir eden talanlara sor beni.
Gözlerindeki sisle ağlayan mevsimlere
Çekip gittiğin güne can veren isimlere
Siyahı beyazından utanan resimlere
Ve mutlu düşlerimi çalanlara sor beni.
Gelinler ak yerine karalar bağladıysa
Nehirler yaz ortası gürleyip çağladıysa
Bir deniz kıyısında martılar ağladıysa
Avucuna hüsranı alanlara sor beni.
Hüzne giden bir yolken her adımda bastığın
Günahıyla dertleşen bir melekken astığın
Bir de hala saçlarım kokuyorken yastığın
Nefesinle hülyaya dalanlara sor beni.
Yokladığın her kapı yüzüne kapansa da
Dalıp gittiğin deniz gözlerimi ansa da
Sevdiğimiz şarkılar göç eyledim sansa da
Yüreğine hüzzamı salanlara sor beni.
Talihine yazılmış görev bilip vedayı
Çiğnesen de isminle dönen aks-i sedayı
Ömrümün sonuna dek aradığım edayı
Gözlerinin içinde bulanlara sor beni.
Hiç kimse kalmadıysa vefa denen adreste
Bülbüller can verdiyse altından bir kafeste
Riya dolu hayata verdiği son nefeste
Zehri pişmanlık kokan yılanlara sor beni.
Kader inkar ederken var ettiği yazını
Yağmurlar yok sayarken toprağın niyazını
Hiç ölmemiş aşkımın cenaze namazını
Cemaatin tersine kılanlara sor beni.
Yavuz Doğan