Mektup No: 4 - Babama…-
Nasıl anlatsam sana bulunduğum mevkiyi?
Karanlığın içinde gün sezilmiyor baba.
Çarpan çok belki ama iki kere ikiyi
“Beş” diyenin fikrine “ Dört” çizilmiyor baba.
Meğer güneş ısıtmaz, yağmur hiç ıslatmazmış
Meğer onur riyakâr, gurur hacıyatmazmış
Meğer yürek yalnızca vefa için atmazmış
Ama bende köz sönse, örs ezilmiyor baba.
“Mertlik” usule uygun yalan bir hismiş meğer
“Namus” bire beş veren ucuz bahismiş meğer
“Sadakat” gözaltında, “Gurur” hapismiş meğer
Artık er meydanında mert gezilmiyor baba.
Kimse bilmiyor hâlâ, aleni kim saklı kim?
Hangi suç daha gerçek, yasal kim yasaklı kim?
Suç bile anlamazken davacı kim haklı kim
Herkesin derdi başka, ses kesilmiyor baba.
Umudun boynundayken vefasızlık kemendi
Yıkılmak üzereymiş sevdanın harap bendi
Oysa ne bana güldü, ne bir gün güldü kendi
Yine de doğan günden dert eksilmiyor baba.
Kırık dökük gönlümden toplandı tüm kalanlar
Hakikat kisvesinde resmedildi yalanlar.
Bir yanda hüzün varken, bir yanda zevk alanlar
Dostlarım gözyaşımı artık silmiyor baba.
Şimdi ne aşka küsmüş dargın bir ereğim var
Ne hükmü kalem bilmez suçsuz bir gereğim var.
Yalnızca kırılmaktan bıkmış bir yüreğim var
Onu da benden başka kimse bilmiyor baba.
“Bilen Gelsin” isimli şiirimden uyarlanmıştır.
17.03.2008
Beylikdüzü
Yavuz Doğan