Mektup No: 3 – Sadece O’na…”
- Sana bu satırları ne diye yazdığımı
Ben bile bilmiyorken, hükmü mahşere kalsın… -
Gittiğin günkü gibi içimde yanan ateş
Ne yokluğun kâr etti ne hayır var zamandan.
Hazin bir aşk masalı gibi batarken güneş
Çekip gitmiştin hani yıkılmış bu limandan.
Çiçekler soldu önce, en son ayak izinde
Fırtınalar duruldu sevdanın denizinde
Ve ceylanlar uyurken bir yangının dizinde
Göz gözü görmez oldu ardındaki dumandan.
Sonra hep yağmur yağdı, bahara hasret kaldım
Dostlarıma alındım, teselliden bunaldım.
Bazen günahkâr oldum, tövbemi geri aldım
Geçmek kolay değilmiş hasret kokan canandan.
Keman seni ağlarken omzunda gam yüküyle
Bülbül güle vuruldu, bir hayal bin öyküyle
Rüzgâr hep seni andı sevdalı bir türküyle
Ben sadece usandım nefes aldığım andan.
Oysa yıldız dediğin, sen yokken de kayarmış
Sen yokken de ellerim geceleri sayarmış.
Sabahım senden değil, candan bile cayarmış
Ama yoruldum artık sebepsiz hüsn-û zandan
Yoruldum, anıları birer birer yakmaktan
Yoruldum, resimlere hasretinle bakmaktan
Yoruldu gözyaşlarım, yollarına akmaktan
Ne gidenden hayır var ne de yalnız kalandan.
İbret olmaz bilirim, yıllar anlamaz bizi
Anlamaz hatıralar, anlamaz sevgimizi.
Ama yorgun anılar, suç gibi; dizi dizi
Gözlerime inerken, yorgun düştüm hazandan.
Şimdi çıksan bir yerden, “çok geç” desem de sana
“Geciktin ve denk geldin” desem de bir hüsrana.
Bil ki son kez girerken aşk denen imtihana
Yoruldum yokluğunun sebebini sorandan…
Yavuz Doğan