'Mektup No:1 - Dostlarıma...'
- Öyle bir han ki dünya; yolcusu var, yolu yok
Öyle bir mektup ki bu; adresi var, pulu yok! -
Ne diye sorarsınız neredeyim, nasılım?
Hüznümü sahiplenip kaldığınız yerdeyim.
Bir peşreve dönerken hüzzam kokan fasılım
Mutlu yarınlarımı çaldığınız yerdeyim.
Ne dikenleri solmuş güllerin arasında
Ne kirpikleri ıslak bir gözün karasında,
Devası aşka vurgun bir gönül yarasında
Vazgeçtiğim rüyaya daldığınız yerdeyim.
Bıraktığınız yerin ismi hüsransa hâlâ
Sevdalar bağbozumu, vefa yalansa hâlâ
Yıldızlar sabaha küs, uyku ziyansa hâlâ
Belli ki beni benden aldığınız yerdeyim.
Dert dediğiniz ne ki, kaç yıl kaç asır sürer?
Elbet gönül kapımdan sevda da aşk da girer.
Ama uzun zamandır dertleri birer birer
Kırılmış yüreğime saldığınız yerdeyim.
Uykusuz gecelerin sabahını çok sayıp
Sonu mutsuz düşlerin günahını yok sayıp,
Yıldızsız gökyüzünün siyahını kutsayıp
Hüsranı ömrüme farz kıldığınız yerdeyim.
Hani yağmur yağarken semadan ıslak ıslak
Hani aşk kokardı ya, güllerin yurdu toprak.
Şimdi ne acıdır ki düşerken en son yaprak
Avuçlarımda açıp, solduğunuz yerdeyim.
Beklemekten usandım, yoruldum diye belki
Umudumu yitirdim, duruldum diye belki
Kimbilir, dikeniyle vuruldum diye belki
Sevda çiçeklerini yolduğunuz yerdeyim.
Ne takvim tutuyorum ne saatle işim var
Ne çıkmaz sokaktayım ne ay, ne güneşim var
Ne özleyecek dostum, ne de bir geçmişim var
Bana benden uzakta olduğunuz yerdeyim.
Velhasıl, ismim gurbet; aşk gibi, huzur gibi
Baktığım yer karanlık, ışıksız bir nur gibi.
Aslını sorarsanız, sessiz bir yağmur gibi
Gözlerimin içine dolduğunuz yerdeyim.
20.02.2008
Beylikdüzü
Yavuz Doğan